Zwiedzamy kraj

Hej hejka kochani czytelnicy i obserwatorzy.

Dziś w moim poście pokaże wam kilka ciekawych miejsc w Polsce, które warto zwiedzić oraz gadżety jakie otrzymałam w ostatnim tygodniu.Jest ich troszkę a zaległości wiele. Tak więc bez zbędnego wstępu przechodzę do przesyłek.

1.Urząd Gminy Jabłonna

wieś zlokalizowana przy drogach krajowej i wojewódzkiej - ulice Modlińska i Zegrzyńska. Jabłonna charakteryzuje się liczną bazą usługową m.in.: hipermarkety „Kaufland" i „Obi", usługi handlu materiałami budowlanymi, sklepy ogólnospożywcze przy ul. Modlińskiej oraz na osiedlach mieszkaniowych, poczta, bank, apteka, stacje benzynowe i gazowe, salony kosmetyczne i fryzjerskie, salon SPA. W Jabłonnie znajdują się także gabinety lekarskie i weterynaryjne.

W centrum wsi zlokalizowany jest kościół rzymsko-katolicki pw. MB Królowej Polski oraz Dom Zjazdów i Konferencji PAN - zabytkowy zespół pałacowo-parkowy.

W 1955 r. w Jabłonnie powstał Instytut Fizjologii i Żywienia Zwierząt Polskiej Akademii Nauk. Instytut powołany został w celu prowadzenia badań o charakterze podstawowym nad fizjologią, żywieniem i endokrynologią zwierząt gospodarskich. Twórcą, organizatorem i długoletnim dyrektorem Instytutu był Profesor Jan Kielanowski, którego imię Instytut nosi od 1990 r.

-ołówek
-mapa
-opaska odblaskowa
-pocztówka

2.Urząd Gminy Cyców

Osadnictwo w gminie Cyców sięga zamierzchłych czasów. Świadczą o tym liczne i ciekawe znaleziska archeologiczne na terenie tej gminy.
W początkach państwa polskiego teren obecnej gminy leżał na terenie będącym obszarem rywalizacji między kształtującymi się państwami: Polską i Rusią. Na przełomie X i XI wieku obecny Cyców leżał na terenie kontrolowanym przez Grody Czerwieńskie. Zdobył je w 981 roku "na Lachach" Włodzimierz, książe Rusi. W 1018 roku odbił Grody Czerwieńskie Bolesław Chrobry, ale już w 1031 roku znowu powróciły do Rusi, zdobyte przez Jarosława Mądrego. Po rozpadzie Rusi Kijowskiej na mniejsze księstwa ziemie te weszły w skład Księstwa Wołyńskiego a następnie w skład Księstwa Halicko -Włodzimierskiego.
Na początku XIV wieku księciem halickim został Jerzy II pochodzący z dynastii Piastów mazowieckich. Zawarł on umowę z królem Polskim Kazimierzem Wielkim o sukcesji w razie swojej śmierci. W 1340 roku bojarzy otruli Jerzego II a do sukcesji po zmarłym księciu wystąpili Polacy ale też Litwini, Węgrzy a nawet Tatarzy. W 1349 roku w zbrojnej wyprawie Kazimierz Wielki zdobył Chełm. Jednak Litwini odbili wkrótce tą ziemie i zawarto rozejm.....

-zestaw szkolny
-opaska odblaskowa
-2 foldery
-informator

3.Urząd Gminy Wielkie Oczy

Gmina Wielkie Oczy położona jest na terenach bardzo interesujących pod względem kulturowym. Wielonarodowościowy charakter ludności (Polacy, Rusini, Żydzi) sprawił, że od wieków koegzystowały tutaj ze sobą różne wpływy etniczne tworzące mozaikę kulturową, z którą mamy do czynienia tylko na Kresach. Stąd też możemy tu napotkać wiele cennych zabytków: katolickie świątynie, grekokatolickie cerkwie czy bożnica żydowska.

-2 pocztówki
-mapa
-informator

4.Urząd Miasta Łaziska Górne

Miasto położone jest w południowej części Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego, 18 km od stolicy woj. śląskiego. Jest jednym z mniejszych miast województwa śląskiego. Położenie geograficzne miasta wyznaczają współrzędne 50 stopni, 7 minut i 50 stopni, 10 minut szerokości geograficznej północnej oraz 18 stopni, 49 minut i 18 stopni, 54 minuty długości geograficznej wschodniej. Miasto zajmuje powierzchnię 20,2 km², rozciągłość miasta w kierunku południkowym wynosi 5,5 km, a w kierunku równoleżnikowym 5,8 km. Jego kształt przypomina literę W.
     Powierzchnia terenu jest wyraźnie zróżnicowana, przeważają liczne doliny i pagórki. Są także nowe, powstałe w ciągu dziesięcioleci formy ukształtowania powierzchni, takie jak: hałdy, ugięcia terenu, leje, które są wynikiem działalności przemysłu. W związku z tym z całego terenu miasta wyraźnie oddzielają się jednostki strukturalne znacząco różniące się od siebie funkcjonalnością, tj. zabudową mieszkalną i zlokalizowanym przemysłem. Miasto nie jest podzielone na dzielnice, w świadomości łaziszczan funkcjonuje jednak podział miasta na: Łaziska Górne, Łaziska Średnie i Łaziska Dolne.

-długopis
-książeczka pocztówek
-informator

5.Urząd Miasta Starogard Gdański

Starogard Gdański jest jedną z najstarszych miejscowości Polski Północnej, wykształconą prawdopodobnie z osady neolitycznej (4-5 tysięcy lat p.n.e.) i leżącą w pobliżu lub nawet na samym tzw. szlaku bursztynowym.

W późniejszych wiekach budowano tu grody obronne i osady otwarte. Jeden z książąt pomorskich – Grzymisław, 11 listopada 1198 roku zapisuje lewobrzeżną twierdzę drewniano – kamienną Joannitom, prawobrzeżną część od Piotra Święcy w 1305 roku kupują Krzyżacy. Takie władanie tym obszarem znajduje swoje odzwierciedlenie w historycznym herbie miasta, w którym na tarczy widnieją do dziś dwa krzyże w rzucie pionowym: joannicki u dołu i krzyżacki u góry. Krzyżacy zbudowali na obszarze przez siebie nabytym miasto – twierdzę o charakterze obronnym prawdopodobnie według projektu brata zakonnego Teodora z Florencji i w 1348 roku nadali miastu prawa miejskie.
Średniowieczny układ urbanistyczny z jednym z ładniejszych rynków Polski Północnej, przetrwał w swoim kształcie do dnia dzisiejszego. Jednak jedną z najbardziej charakterystycznych cech miasta (ze względu na podmokły teren) jest jego niska zabudowa.
W czasach Rzeczypospolitej Szlacheckiej miasto stało się ważnym ośrodkiem życia politycznego Pomorza. Tu odbywały się sądy grodzkie i ziemskie oraz zjazdy sejmikowe.
Miasta nie ominęły liczne zarazy, wojny i pożary, z których największy był w 1792 roku – nie spłonął tylko kościół farny p.w. Św. Mateusza.
Wiek XVIII to polityczny upadek Polski, któremu nie zapobiegła zwołana do Starogardu w 1769 roku Konfederacja Pomorska. Starogard znalazł się pod panowaniem pruskim.
Pomimo niewoli, wiek XIX zaznaczył się w historii miasta rozwojem przemysłu, powstało wiele fabryk i warsztatów, między innymi:

• fabryka kotłów Horstmana (1820 r.),
• wytwórnia wódek i likierów Winkelhausena (1846 r.),
• kompleks młynów Wiecherta (1872 r.).

Do dziś niektóre z tych obiektów pełnią swoją pierwotną funkcję będąc jednocześnie cennymi zabytkami architektury przemysłowej. Długą tradycją cieszy się również Stado Ogierów założone w 1897 roku a sięgające tradycją hodowli koni Jana III Sobieskiego w Piasecznie koło Gniewa.
W latach 1870 – 1871 zbudowano pierwszą linię kolejową na trasie Piła – Starogard Gdański – Tczew. W roku 1900 miasto otrzymało gazownię i wodociągi.
Dnia 29 stycznia 1920 roku miasto powróciło w granice Polski wyzwolone przez Błękitną Armię gen. J.Hallera.
Wybuch i przebieg II wojny światowej stanowił – podobnie jak dla całego kraju – tragiczny okres w historii. Lata okupacji hitlerowskiej to jeden z najcięższych okresów w dziejach miasta. Dowodem na to są liczne miejsca kaźni w mieście i okolicy.
Dziś Starogard jest prężnym i samodzielnym ośrodkiem przemysłowym i kulturalnym. Władze miasta starają się uważnie śledzić tempo przemian gospodarczych w kraju oraz osiągnięcia państw europejskich w różnych dziedzinach.
Działania te mają na celu stałe poprawianie warunków życia codziennego mieszkańców, uatrakcyjnienie miasta pod względem turystycznym i jako miejsca dla przyszłych inwestorów.

-kpl.kredek świecowych
-folder
-kalendarz wydarzeń

6.Urząd Miasta Byczyna 

Gmina położona jest w północno-wschodniej części województwa opolskiego, na północno-zachodnim krańcu Wyżyny Śląskiej. W jej skład wchodzi miasto Byczyna i 23 wsie sołeckie. Całkowita powierzchnia gminy to 183 km², co stanowi 2,14% obszaru województwa opolskiego. Zamieszkuje ją 10 050 osób, w tym w Byczynie 3 800. Przez teren od północnego-zachodu (od Janówka) poprzez Byczynę aż na południowy-wschód (do Pogorzałki), przebiega pasmo falistych wzgórz. Na północ i południe od nich rozciąga się obszar bardziej płaski, nizinny. Prosna - to największy ciek wodny w gminie, do niej w okolicach Kostowa wpada malutka Pratwa.

          Siedzibą władz gminnych jest Byczyna. Urząd Miejski znajduje się w samym centrum, w pięknie odrestaurowanym ratuszu.Byczyna to miejscowość, której historia sięga zamierzchłych czasów. Najprawdopodobniej dogodne warunki naturalne tego terenu spowodowały, że już ludy wędrowne przed 4 tys. lat chętnie tu koczowały. Świadczą o tym znalezione w okolicach Byczyny, Gołkowic czy Roszkowic krzemienne ostrza i kamienne siekiery. Przypuszczalnie życie osiadłe rozpoczęło się tu w epoce żelaza. W czasie rozkwitu osadnictwa plemiennego przez terytorium ziemi kluczborskiej przebiegała północna część pasa puszcz zwanego przesieką, rozdzielającego Śląsk Górny i Dolny. Podział ten utrwalił się na dobre w XII w. Okolice Byczyny, zamieszkiwane przez plemię Opolan, należały do Górnego Śląska.

-7 pocztówek
-informator
-mapa

7.Urząd Miasta Augustów

Tereny dzisiejszego Augustowa do końca XIII były zamieszkiwane przez plemię Jaćwingów, pokonanych ostatecznie w 1283 roku przez Zakon Krzyżacki. Po upadku Jaćwieży ziemie te wyludniły się i nie zasiedlano ich do roku 1422.
Augustów zawdzięcza swoje powstanie królowi Zygmuntowi II Auguście. Krążą dwie legendy o powstaniu miasta. Jedna z nich mówi o tym, że król podczas polowania zabłądził w Puszczy, gdzie znalazł schronienie u gościnnego mieszkańca tych terenów. Druga opowiada o pierwszych spotkaniach króla Zygmunta II Augusta i Barbary Radziwiłłówny w augustowskich lasach. Faktem jest, że król Zygmunt II August zachwycił się tymi terenami i postanowił założyć tu miasto.
17 maja 1557 r. Augustów otrzymał prawa miejskie magdeburskie. Augustów swoją nazwę i herb (w którym widnieją splecione ze sobą inicjały S.A. – Sigismundus Augustus) zawdzięcza swojemu założycielowi – ostatniemu królowi z dynastii Jagiellonów.
Miasto powstało jako centrum wymiany handlowej dla okolicznych wsi, przebiegał przez nie ważny trakt wiążący wschodnie krańce Rzeczypospolitej poprzez Grodno z portami bałtyckim – Królewcem i Gdańskiem oraz z Poznaniem.

Rozkwit miasta i wojenna zawierucha (XVI-XVIII w.)

Augustów ze względu na korzystne położenie szybko się rozwijał. Wskazywała na to znaczna liczba osiedlających się rzemieślników - zwłaszcza piekarzy, rzeźników, szewców, kowali i kołodziejów. Z czasem w mieście pojawiły się dwa młyny, tartak, rudnia i smolarnie. Do 1569 r. miasto należało terytorialne do Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1570 roku powstało starostwo augustowskie. Rozwój miasta zatrzymała trudna sytuacja polityczna panująca w kraju i liczne wojny. Podczas potopu szwedzkiego (1656 r.) miasto zostało spalone przez Tatarów, a w czasie trzeciej wojny północnej (1700-1721) miejscową ludność zdziesiątkowała epidemia dżumy.

-mapa
-kolorowanka
-2 pocztówki
-informator

8.Urząd Gminy Kaczory

Gmina Kaczory jest gminą wiejską o powierzchni 150 km², malowniczo położoną w pasie ziem nadnoteckich, w północno-zachodniej Wielkopolsce. W jej skład wchodzi 12 sołectw: Kaczory, Brodna, Dziembowo, Dziembówko, Jeziorki, Krzewina, Morzewo, Prawomyśl, Równopole, Rzadkowo, Śmiłowo, Zelgniewo. Od stolicy Wielkopolski Poznania dzieli ją 91 km, a od najbliższego międzynarodowego lotniska (Poznań – Ławica) – 93 km.

Gmina Kaczory jest bardzo dobrze skomunikowana z okolicznymi miastami: Piłą, Poznaniem, Szczecinem, Bydgoszczą, Koszalinem i Kołobrzegiem. Przez jej teren przebiegają dwie ważne trasy kolejowe: Piła – Bydgoszcz, Piła – Poznań oraz droga krajowa nr 10, łącząca Szczecin z Warszawą. Do stolicy Wielkopolski łatwo stąd dotrzeć zmodernizowaną drogą powiatową, która w miejscowości Ujście łączy się z drogą krajową nr 11. Do miasta powiatowego – Piły tutejsi mieszkańcy mają zaledwie 9 km. Niewielkie odległości dzielą gminę Kaczory także z pozostałymi ww. miastami: z Bydgoszczą (81 km), Koszalinem (154 km), Kołobrzegiem (179 km) i Szczecinem (189 km).

Stan infrastruktury drogowej w obrębie gminy jest bardzo dobry. Większość dróg gminnych jest zmodernizowanych. Na dynamicznie rozrastających się osiedlach mieszkaniowych co roku powstają nowe chodniki z kostki polbrukowej i dywaniki asfaltowe. Do wszystkich miejscowości doprowadzone są podstawowe media: woda, gaz ziemny, kanalizacja sanitarna, telefony (TP S.A.).





-pins
-brelok
-przewodnik

 9.Urząd Miasta w Koninie 

Konin to miasto warte uwagi oraz bliższego poznania. Jego niewątpliwym atutem jest nader korzystne, z różnych względów, położenie: w samym centrum Polski, we wschodniej części Wielkopolski, nad rzeką Wartą. To miasto, w którym szanuje się i pielęgnuje lokalną historię, ale i nie szczędzi wysiłków, aby stworzyć jak najlepsze warunki rozwoju postępu i nowoczesności. To miasto otwarte na pomysły, nowe rozwiązania, inwestycje a przy tym pełne rozmaitych potencjałów i – wciąż niewyczerpanych - możliwości. Jednym słowem: centralne miejsce na mapie naszego kraju, które zasługuje na to, aby zająć centralne miejsce w naszym życiu.

 Na granicy Konina przebiega autostrada A2, przez miasto droga alternatywna dla niej DK 92, droga krajowa 25 z północy na południe, a także międzynarodowa trasa kolejowa. Tak dobre położenie logistyczne stwarza doskonałe warunki dla rozwoju przedsiębiorczości.

Najbliższe okolice Konina, to rejon bardzo dobry do uprawiania sportów wodnych, wędkowania i wypoczynku. Dlatego też często tereny te nazywane są "małymi Mazurami". Wiele jezior, poprzez kanał Warta - Gopło, posiada połączenia żeglowne z Wisłą i wybrzeżem Bałtyku. Niedaleko miasta znajduje się Sanktuarium Maryjne w Licheniu. Wybudowana tam bazylika jest jedną z największych świątyń w Europie.

Konin to także laureat wielu prestiżowych nagród i wyróżnień. M.in.: konkursu Nasza Gmina w Europie, Europejskiego Certyfikatu Standaryzacji Ekologicznej, wyróżnień: Profesjonalna Gmina Przyjazna Inwestorom, Najlepsze Miasto w dziedzinie wykorzystania Funduszy Unijnych, rankingów inwestycyjnych "Wspólnoty" oraz Europejska Gmina Europejskie Miasto "Gazety Prawnej".

Zapraszam z całego serca do odwiedzania Konina, zachęcam do jego poznawania. I zapewniam, że jesteście tu Państwo mile widziani.

-długopis
-smycz
-książeczka pocztówek










Dziękuję ślicznie za przesyłki!!!